براساس آمار رسمی کشور، بخش بزرگی از شهرها و روستاهای کشور در آستانه انقلاب اسلامی، محروم از پزشک و امکانات بهداشتی بودند و در این میان زنان و کودکان سهم بیشتری از این محرومیت داشتند؛ با یک مقایسه آماری، میتوان تفاوت وضعیت بهداشت، درمان و سلامت مردم در حکومت پهلوی و بعد از انقلاب اسلامی را متوجه شد.
در جدول زیر به طورکلی بر اساس آمارهای موجود از دوران رژیم پهلوی و دوران کنونی پس از انقلاب، مقایسهای در خصوص وضعیت بهداشت، سلامت و توزیع خدمات و تجهیزات بهداشتی و پزشکی انجام شده است که میتواند تفاوتها و تغییراتی که در این زمینه در طول سه دهه پس از انقلاب را مشاهده کرد.[1]
شاخص ها | دوران حکومت پهلوی | دوران انقلاب اسلامی |
مرگ ومیر نوزادان به هنگام تولد | 111 نوزاد در هر 1000 تولد | 68/10 نوزاد در هر 1000 تولد |
مرگ و میرکودکان زیر 5 سال | 174 کودک در هر هزار تولد زنده | 36 کودک در هر هزار تولد زنده |
مرگ و میر مادران (بارداری و زایمان) | 245 نفر در هر صدهزار نفر | 3/20 نفر در هر صدهزار نفر |
امید به زندگی مردان | 8/55 سال | 72 |
امید به زندگی زنان | 4/57 سال | 76 |
تعداد پزشکان | 14.700 (9441 پزشک عمومی و 5259 پزشک متخصص) بر اساس آمار سال 56 | 27.122 (14.901 پزشک عمومی و 12.221 پزشک متخصص) براساس آمار در سال 90 |
تعداد دانشجویان پزشکی | 60.000 | 200.000 |
تعداد بیمارستان | 547 | 805 |
مرکزبهداشت درمانی روستایی | 1.500واحد (سال 1356) | 2.914 واحد (سال 1390) |
تعدادتختخواب در بیمارستان | 56.000 | 103365 |
نرخ تولیددارو در داخل کشور | 25 % | 95 % |
تعداد شرکت های بیمهای | 12 | 28 |
تعدادجمعیت تحت پوشش بیمه | 1.800.000 نفر | بیش از 65.000.000 نفر |
یکی از شاخصهای مهم برای سنجش میزان توسعه یافتگی و رفاه مردم، بررسی وضعیت بهداشت، درمان و سلامت مردم است؛ براساس آمارهای رسمی، بخش بزرگی از شهرها و روستاهای کشور در آستانهی انقلاب اسلامی محروم از پزشک و امکانات بهداشتی بودند و در این میان زنان و کودکان سهم بیشتری از این محرومیت داشتند.
یکی از اهداف انقلاب اسلامی، بالا بردن سطح سلامت و ایجاد شرایط لازم برای دسترسی عادلانه و فراگیر آحاد مردم به خدمات بهداشتی درمانی مناسب بود؛ به همین منظور از آغاز انقلاب اسلامی وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی، از جمله وزارتخانههای فعال ایران، سعی در حفظ تامین و ارتقاء سلامت مردم جامعه داشت و برای رسیدن به اهداف خود، اقدام به تأمین نیروی انسانی ورزیده، تأسیس مراکز درمانی و ساخت بیمارستانها، ارتقاء سطح کیفیت تجهیزات پزشکی و نیز دادن آموزش و بالا بردن سطح آگاهی مردم نسبت به بیماریها و آموختن روشهای پیشگیری ازآنها کرد.
افزایش ١٠٠ برابری سرمایهگذاری در بخش بهداشت و درمان بعد از انقلاب اسلامی منجر به رشد ٤٠٠ درصدی شاخصهای بهداشتی و درمانی طی سالهای پس از پیروزی انقلاب شده است که شاخص "امید به زندگی" نیز در مقایسه با قبل از انقلاب از ٥٠ به ٧٥ سال رسید.
قبل از پیروزی انقلاب حدود ٧ دانشکده پزشکی در دانشگاهها ایجاد شده بود، اما در حال حاضر حدود ٤٠ دانشگاه علوم پزشکی در سراسر کشور به فعالیت میپردازد. تعداد ظرفیت پذیرش دانشجوی پزشکی از حدود ٦٠٠ نفر قبل از پیروزی انقلاب به حدود ٦ هزار نفر در سال افزایش یافت. سال 57، تعداد کل پزشکان دارای کارت نظام پزشکی حدود ١٧ هزار نفر بود، در حالی که طی سالهای گذشته، حدود140هزار پزشک در دانشگاههای علوم پزشکی سراسر کشور تربیت شدهاند. در حال حاضر حدود ٩٧ درصد داروهای مورد نیاز در داخل کشور تولید میشود و در بیمارستانهای کشور حدود ٩٠ هزار تخت وجود دارد، در حالی که قبل از پیروزی انقلاب اسلامی، تعداد تختهای بیمارستانی در کشور در مجموع ١٥ تا ٢٠ هزار تخت بود.
کشور ایران در سال 56 با 33 میلیون جمعیت، نیازمند ورود پزشک خارجی از سایر کشورها بوده است، اما هم اکنون با جمعیتی بیش از دو برابر و به تبع آن با نیازی بیشتر به پزشک، با مازاد پزشک روبهرو هست. همچنین در زمینه پزشک متخصص نیز از جمعیت 7000 نفر در سال 57 به جمعیت 72.792 پزشک متخصص در حال حاضر رسیدهایم و همچنین باید گفت که مردم بسیاری از کشورها به منظور درمان به کشورمان سفر میکنند تا تحت نظر پزشکان ایرانی به درمان خود بپردازند.[2]
منبع:https://www.farsnews.com/news/13961116002175/مروری-مقایسه-ای-بر-کارکرد-حکومت-پهلوی-با-چهار-دهه-انقلاب-اسلامی-ایران
مقایسه امروز ایران با دیروز ایران از دیدگاه آموزشی...برچسب : نویسنده : after40years بازدید : 50